Chronisch ziek? / Chronically ill?

~ for English please scroll down halfway through this page ~

Lieve lezers,

zoals jullie in mijn vorige blogposting hebben kunnen lezen is het mijn intentie om de komende tijd mijn ervaringen en inzichten te delen die mij geholpen hebben om het leven met een chronische aandoening leefbaar te maken, te verbeteren en zelfs te helen. Ik heb namelijk zelf zo veel steun gevonden in het lezen over andere mensen die hebben geleden, hebben overleefd en moeilijkheden hebben overwonnen. Het gaf mij rust en moed om ook door te gaan. Het gaf hoop. Het zou mij heel blij maken als deze serie op mijn blog datzelfde voor jullie mag brengen. 

Er zijn er velen die net als ik te maken hebben met Myalgische Encefalomyelitis (ME) of aanverwante aandoeningen als CVS, Lyme of Fibromyalgie. En er is nu een nieuwe, groeiende groep die te maken heeft met de langdurige gevolgen van Corona, de zogenoemde long haulers. Sommigen brengen zelfs hele dagen in het donker door of zijn ernstig beperkt in hun vrijheid.  

Ik weet wat het is om zo ernstig beperkt te zijn en de verwachting was dat het alleen maar erger zou worden, maar ik heb tegen alle prognoses van de artsen in Nederland in, een deel van mijn vrijheid teruggekregen en ik deel graag de wijze waarop, zodat hopelijk meer mensen dat kunnen ervaren. Ik heb dat niet verkregen door de standaard benadering, maar door een andere kijk op deze ziekte te ontwikkelen door het bestuderen van andere informatie dan die bekend is in de reguliere geneeskunde. Daarmee heb ik resultaten behaald waar ik erg blij mee ben. Deze andere visie zal ik hier delen voor hen die erin geïnteresseerd zijn.  

Duisternis verdwijnt niet door het te bestrijden, maar door er licht in te brengen.
Het licht is de grootste angst van het donker...

Hoe heb ik dat licht teruggebracht? 
Daar gaat deze serie over.

Ik leef met 1 been in de fysieke wereld, met 1 been in de spirituele/ongeziene wereld.
Tegelijkertijd ook weer niet volledig in die fysieke wereld, want ik heb te maken met een aandoening die een fysiek leven nogal belemmert.
Een aandoening die bovendien ook weer niet te duiden is. De medische wereld staat voor een raadsel. Categoriseert wel symptomen, maar plakt er dan een label op: we noemen het ME (myalgische encefalomyelitis) maar hebben verder geen idee wat we er mee moeten, leer er maar mee leven.

Maar lieve dokters en therapeuten, in de meest ernstige vorm is het zo mensonterend beperkend dat er niet mee te leven valt.....😰
Het is overleven, of zelfs niet eens overleven, maar meer enkel bestaan. Er werkelijk mee leven valt niet te doen en ook niet te leren als je het mij vraagt!

Ik viel in die categorie van mensen met de meest ernstige vorm. Ben jaren bedlegerig geweest, amper in staat om die paar stappen naar de wc te lopen en de medici hadden geen enkele hoop op verbetering voor mij. De meeste mensen worden eenmaal in die staat van zijn, vaak alleen maar slechter, terwijl ik zo duidelijk voelde, dat dit me iets te zeggen had en dat ik moest en zou opknappen. En ik had een gift gekregen daarvoor, mijn open spirituele kanalen.
Daarom voel ik sterk dat ik niet volledig in dat hokje thuishoor. De ME-wereld is letterlijk en figuurlijk behoorlijk donker kan ik je zeggen. Maar de gift die ik gekregen heb van mijn open spirituele kanalen bracht me licht in de duisternis. Via mijn open spirituele kanalen kon ik me blijven verbinden met het licht en met de informatie die voorhanden is in de zielenwereld, en daarmee moest ik een uitweg zien te vinden uit die "hel" om die dan vervolgens met anderen te delen, om te helpen, te bemoedigen, hoop te geven, een houvast te bieden, te inspireren en zo veel meer. Om dat licht van de ongeziene wereld door te geven aan hen die dat zo hard kunnen gebruiken daar in die donkere wereld van ME en andere chronische aandoeningen. 

De afgelopen 26 jaar stonden in dat teken: Luisteren en ontvangen, leren en ontwikkelen, zoeken en vinden, proberen en succes hebben of juist falen. Alles bracht me iets.

💥 Ik heb veel geleden. Pijn gehad. Zowel fysiek, mentaal, emotioneel als spiritueel.

👷 Veel geprobeerd wat niet werkte, veel ervaren wat tijdelijk werkte, veel ontvangen wat me blijvend iets bracht.

🧠 Ik heb geleerd, veel kennis verzameld, veel afgewezen als niet terzake doende.

😱 Ik heb geschreeuwd en gehuild van wanhoop en vele nachten gedacht, word ik morgen nog wel wakker?

🙏 En op andere dagen tranen van dankbaarheid en nederigheid gelaten omdat het schijnbaar onmogelijke me ineens vanuit het niets aangereikt werd.

😯 Ik heb veel verloren, veel noodgedwongen gemist.

😇 Tegelijkertijd prachtige geschenken ontvangen op vele vlakken die voor velen met een normaal aards leven niet toegankelijk zijn en die me een enorm rijk mens doen voelen.

😣 Ik heb het kleinste leren zien en waarderen, het grootste mogen ontvangen of los moeten laten, en ergens tussen al deze uitersten vindt mijn leven plaats. Yin Yang in ultima forma noem ik het vaak.

☯ Een leven vol uitersten en tegenstellingen. Niet altijd even makkelijk, maar wat houd ik van die tegenstellingen:

God turns you from one feeling to another 

and teaches by means of opposites, 

so that you will have two wings to fly, 

not one. 

~ Rumi ~

Maar zoals iemand me ooit zei: Zij die bereid zijn het diepst te gaan, hebben de mogelijkheid om het hoogste te rijzen.

En om een progressief chronische aandoening die je alleen maar verder naar beneden wenst te trekken, te kunnen overwinnen, moest ik het schijnbaar onmogelijke doen en blijkbaar hoger rijzen dan ik zelf voor mogelijk hield. Het zou me ook nooit alleen gelukt zijn, maar met de hulp van al die prachtige, krachtige lichtwezens die me dag en nacht terzijde staan met hun kracht, hun wijsheid, hun inzichten, hun liefde, hun hulp.. kom ik stap voor stap verder.
En niet te vergeten, met de mensen om me heen die me inspireren met hun kennis, hun wijsheid, hun inzichten en ervaringen. Zonder al deze leermeesters in energetische en fysieke vorm om me heen, zou ik niet zo snel vooruit kunnen komen als ik heb gedaan. 

En nu .. nu is het zoals gezegd tijd.

Tijd om mijn verleden op papier te zetten.

Tijd om de ervaringen en inzichten hier in dit blog en met een ieder die het wenst te lezen te delen, zodat er hopelijk meer mensen wat aan hebben dan alleen ikzelf of cliënten in een persoonlijk contact.

Ik heb al die hulp en kennis niet gekregen voor mijzelf alleen. Ik heb het gekregen om het door te kunnen geven aan hen die het willen ontvangen.

Het schrijven van de komende blogs zijn daarmee hopelijk zowel helend voor mijzelf, als helend voor de lezers omdat ze de strekking hebben om te informeren, te bemoedigen, te versterken, om een blikveld te verruimen en een andere invalshoek te geven.

ME het hoofd bieden en niet achteruit gaan maar verbeteren, is de moeilijkste opdracht die me gegeven is, maar tegelijkertijd heeft het me iets gebracht waar ik me steeds meer bewust van wordt hoe groots dat is en hoe dankbaar ik daar voor ben.

In de komende tijd zal ik verschillende facetten in afzonderlijke blogpostings benoemen.

Ik ben me er heel goed van bewust dat ME een verzamelnaam is, een label, voor een ernstig invaliderende ziekte met vele symptomen en helaas ook nog eens met vele verschillende oorzaken. Mijn ervaringen zullen dus niet op alle patiënten van toepassing zijn. Maar wie weet zit er een stukje tussen wat resoneert, wat inspireert, wat bemoedigt, wat hoop kan geven, of een houvast kan bieden, want ook ik heb op die manier mijn weg moeten vinden en gevonden. Strohalm voor strohalm, alinea voor alinea, ervaring na ervaring, inspiratie hier en elders. Zoeken, vinden. Iets proberen, of juist iets loslaten als niet terzake doende voor mij.

Ik hoop oprecht dat mijn schrijven die functie kan hebben, al is het maar voor een enkeling. Voor diegene is het me alles waard om mijn tijd en aandacht in dit blog te steken, want elk mensenleven wat ook maar iets mag verbeteren is er 1 en zo ongelooflijk waardevol!

En mocht datgene wat ik schrijf niet resoneren, ook prima, dan kan je het loslaten als MIJN Verhaal en wens ik je alle sterkte toe bij het vinden van de oplossingen en het schrijven van JOUW verhaal.

Maar als we elkaar kunnen helpen is dat alleen maar mooi en met die intentie zal ik deze serie op mijn blog schrijven.

Dat is namelijk wat ik altijd heb geweten. Mijn verhaal moet eerst ervaren en geleefd worden en dan kan ik er anderen mee helpen. Niet vanuit de mind, niet vanuit boekenkennis, maar vanuit doorleefde realiteit om zo authentiek te kunnen zijn. Om werkelijk te begrijpen waar anderen mee te maken hebben en om een spiegel van herkenning te kunnen vormen voor anderen.

En helaas is die hulp nodig want de groep ME patiënten is groeiende. De medische kennis blijft nog steeds ver achter en mijn hart breekt als ik er even bij stil sta dat steeds meer levens verloren gaan, steeds meer prachtige mensen hun leven doorbrengen in donkere kamers achter gesloten deuren en die daar de donkere nacht van de ziel beleven. 

Ik pretendeer niet de wijsheid in pacht te hebben, maar voel me wel bijzonder rijk dat ik tegen alle verwachtingen in niet steeds zieker wordt.

Al wat ik zal delen hier is mijn persoonlijke ervaring en onderzoek en ik wil je er nadrukkelijk op wijzen, dat ik geen arts ben.  Laat derhalve mijn ervaring je inspireren tot het doen van je eigen onderzoek en het vinden van de juiste hulp voor jou.

Is het een makkelijke weg.... NEE zeker niet. Verwacht niet dat ik met een hapklare makkelijke oplossing ga komen in de komende stukken. Het is keihard werken. Keihard...

Maar je leven in het donker doorbrengen is ook Keihard en een alles behalve bemoedigend toekomstperspectief, dus ik had dat harde werken er zó voor over. Het zijn inmiddels 26 jaren van hard werken en ervaring opbouwen en de klok tikt door.

Lieve lotgenoten en familieleden, ik hoop dat mijn blog, mijn ervaringen, processen en inzichten als een spiegel mogen zijn waar jullie een deel van jezelf in kunnen herkennen. En hopelijk kunnen dan mijn oplossingen fungeren als een handreiking die jullie kunnen sterken op jullie pad. 
Voel je vrij te reageren, hier onder mijn blog, of op mijn Facebook pagina waar ik mijn blogs zal posten. Zo kunnen we van elkaar leren. En wil je geen posting missen, volg dan het blog zelf of de Facebook pagina.

Mijn ervaringen zijn opgedaan met ME, maar de informatie zal ook passend zijn voor andere chronische aandoeningen. En met de laatste alarmerende berichten dat de huidige Covid-19 situatie volgens de dokters mogelijk meer ME patiënten gaat opleveren in de toekomst, de zogenoemde long haulers, is het tijd dat ik mijn ervaringen ga delen.

Ben ik op dit moment dan helemaal gezond? Nee, dat (nog) niet, maar het proces is wel gekeerd en hoe ik dat gedaan heb lees je in mijn komende blogpostings.

Er zal iets groeien en ontstaan vanuit alles waar je doorheen gaat. En dat ben jij! 

• 

Andere postings in deze serie: 

• History ends,  Her Story begins! (NL / ENG)

In liefde en licht,

Barbara

~ True beauty is revealed only if there is light from within ~

Gecertificeerd Soul Healer and Teacher, Gecertificeerd Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) en Guan Yin Lineageholder

Website: www.puur-licht.nl

Blog: http://myshmjourneytothepurestlight.blogspot.com/

********************************************************************************************** 

Chronically ill? 

Dear readers,

As you could have read in my previous blogposting, it is my intention in the coming period to share the experiences and insights that have helped me to deal with a chronic disease, to live with it and even to improve and heal it. 

I found so much comfort in reading about what other people have been through, how they survived and what challenges they have overcome. It brought me peace of mind and the courage to hold on. It brought me hope. 
It will make me so happy if this series on my blog will have this kind of effect too.

There are many people who are dealing with Myalgic Encefalomyalitis (ME) or related diseases like CFS, Lyme or Fibromyalgia. And there is a new group of people, increasing in numbers, who are facing long term effects of Covid-19, the so called long haulers. Some even have to spent all day in dark rooms or are extremely limited in their freedom.
I know how it feels like to be so debiltated and prognoses were it would only worsen. But contrary to all prognoses given to me by doctors in the Netherlands, I was able to take back some of the freedom I lost before and I would like to share with you, how I was able to do so. Hopefully more people will benefit from these experiences. I didn't receive all of this via the standard approach of this illness in Modern Medicine. I was able to make a significant change by looking at this disease from a different point of view and by studying different information then is normally used in my country. In this way I got the results I am so happy with and I would like to share them with all of you who are interested. 

Darkness doesn't go away by fighting it, only by bringing in light.
Light is darkness most fear....

How did I bring back that light?
That is what this series on my blog is all about. 

I am living with one foot in the physical world, with one in the spiritual world.
Yet at the same time I am not fully present in this physical world, because I am dealing with a chronic illness which pretty much disturbs that physical life.

A chronic condition which is not fully clear yet. The medical world doesn't know how to respond to it. They cathegorize the symptoms, but then put a label on it: We call it ME (myalgic encefalomyalitis), but we have no idea what to do with it. So you better learn to live with it....

But dear doctors and therapists, in the most serious form, this illness is so tragic and degrading that it is not possible to live with it....
It is survival, or not even survival, but merely existence. To truly live with it, is impossible and it is also not possible to learn to do so, if you would ask me!

I was one of those who were cathegorized as one of the most serious cases. I have been bedridden for many years,  hardly being able to walk those few steps to the washroom and doctors had given up on me. They didn't see any hope left. 
Most people who are in that kind of situation only get worse. But I felt so clearly that this illness had something to teach me and that I had to heal myself and would be able to do so. And I had been given a true gift to make that happen. I had my open spiritual channels. 
That is why I feel so clearly that I do not fully belong to that little box, society wants to pingeonhole me as a patient. The ME-world literally and figuratively is pretty dark, I can tell you. But the gift I have been given with my open spiritual channels  brought me light in the darkness. Through my open spiritual channels I was able to stay connected to the light and the information which is available in the soul world. And in this way I needed to find my way out of this "hell" and then share it with others, to help, to encourage, to bring hope, to offer a lifeline, to inspire and much more. To bring that light from the soul world to those who need it so badly in that dark world of ME and other chronic health conditions. 

The past 26 years were dedicated to that mission: To listen and receive, to learn and develop, to seek and find, to try and succeed or to fail. Everything brought me something.

💥 I have suffered a lot. I have experienced pain. Physically, Mentally, Emotionally and Spiritually. 

👷 I have tried many things that didn't work for me, experienced many things that only helped temporarily, and received a lot which helped me permanently.

🧠 I have studied. I have gathered a lot of knowledge and lots of information, and also rejected a lot as not important for me.

😱 I have screamed and cried of despair and there have been many nights that I wondered, will I wake up again in the morning? 

🙏 And on other days I have cried tears of gratitude and humbleness because out of the blue something that seemed so out of reach was suddenly given to me. 

😯 I have lost many things and out of necessity have missed many other things that were so dear to my heart. 

😇 Yet at the same time I have received so many beautiful gifts in many different ways. Gift that are not accessible for many people who are living a "normal" life. And those gifts make me feel like I am very rich and blessed. 

😣 I have learned to see and appreciate the smallest of things. I have received or had to let go of the biggest things and somewhere in between those extremes, my life happens. Yin and Yang in ultima forma I often call it.

☯ A life filled with extremes and opposites. Not always easy to live with, but how I love these opposites now. 

God turns you from one feeling to another 

and teaches by means of opposites, 

so that you will have two wings to fly, 

not one. 

~ Rumi ~

Someone once told me: Those who are willing to go all the way and very deep, will have the opportunity to rise the highest. And to overcome a progressive chronic disease that only wants to drag you down even further, I had to do the seemingly impossible and rise higher than I thought would be possible. I certainly would not have been able to do so on my own. But with the help of those beautiful, powerful light beings who are standing by me day and night, with their strength, their wisdom, insights, love, care and help.. With them by my side I am able to move forward step by step. 
And not to forget about all those beautiful people who surround me and inspire me with their knowledge, wisdom, insights and experiences. Without all these teachers in soul form and physical form, I would not have progressed in the way I have done.

And now, ... now it is time.

Time to write down my past.
Time to bring all the experience to this blog and share it with anyone who wishes to read it, so hopefully not just I and the clients I am in contact with, but more people will benefit. 
I didn't get all the help and information just for myself. It was given to me to pay it forward to those who are willing to receive.
To write the next blogpostings therefore hopefully will help myself further on my journey, as well as all of you, beautiful readers, because these blogpostings are written with the intention to inform, to encourage, to strengthen, to range a little wider, to bring a different perspective and approach to healing of a chronic disease.  

To cope with a condition like ME, and to actually realize improvements instead of an ungoing deterioration. has been the most difficult task ever. Yet at the same time it has brought me a lot. Something I am more aware of every day and I am forever grateful for that.
I will share different aspects of it in different blogpostings in the near future. 

I am very aware of the fact that ME is a collective name, a label, an umbrella term for a very disabling disease with many different symptoms and sadly enough also many different causes. Therefore, it is very likely that my experiences will not be relevant to all other patients. But maybe there is a part of it that resonates with you, that inspires you, that encourages you or brings you hope or provides guidance, because I too had to find my way and I have found it. One glimmer of hope each time, one alinea after one alinea, one experience after the other, finding inspiration here and elsewhere. I too had to seek, find, try or let go. 
I truly hope that my writings can be an inspiration, even only for a few. It is worth a lot to me to help each and every one who is interested. Every life matters, so if only one life can improve by the experiences I will be sharing, that is so worth my time and energy to write it all down. 

And in case my experiences will not resonate with you at all, that is all fine, then please let go of MY Story and then I wish you all the best in finding the solutions that will work for you so you can write YOUR story. 
But if we can help each other, how wonderful that would be. And with that intention in my heart I will write this series on my blog. It is what I have always known. My story needs to be experienced, needs to be lived and then I need to help others. So I will not help from the mind, or from knowledge coming from books, but it will come from reality and authenticity. To truly understand what it is others are going through and to be able to be a mirror in which others can see their reflection. 
And sadly enough, help is so needed, because the group of ME patients is growing. The required medical knowledge lags behind and my heart just breaks when I think about all those lives that are lost. More and more beautiful people who spend their lives in dark rooms, behind closed doors and drawn curtains and there they are facing the dark night of the soul. 

I will write these blog posting without assuming that I know everything or that I  am more knowledgeable than others. I just feel very rich that contrary to all predictions I am no longer deteriorating. All that I will share is my personal experience and research. I want to emphasize that I am not a doctor. So, let these posting inspire you to do your own research and to find the right kind of help for you.

Is this path I am on an easy path to walk? No absolutely not! Do not expect a very simple solution in my upcoming blogpostings. It is hard work.  
But spending your life in the dark is hard too and everything but a wonderful future perspective. So I didn't mind at all to work hard. By now, it has been 26 years of hard work and gaining experience and the clock is still ticking. 

Dear fellow sufferers and family members, I truly hope that my blog, my experiences, my processes and insights could be a mirror for all of you that you can see yourself in. And hopefully my solutions could be beneficial for you as well and strengthen you along the way. Feel free to comment on the blog or my Facebook page where I will share all new blogpostings. In this way we can learn from each other. In case you don't want to miss any of the blogpostings, please subscribe to this blog or like my Facebook page.

My experiences come from dealing with ME, but the information will also apply to any other chronic disease. And reading the latest information on Covid-19, doctors are concerned that there could be more patiënts with similar symptoms as ME in the future, the so called long haulers. With that in mind I feel that it is time to share my experiences. 
Am I fully healthy and recovered? No, (not yet), but the process of deterioration has been turned and I will share how I was able to do so in this blog. 

Something will grow from all you are going through. And it will be you! 

 

Other postings in this series:

• History ends,  Her Story begins! (NL / ENG)

In love and light,
Barbara 

~ True beauty is revealed only if there is light from within ~

Certified Soul Healer and Teacher,  certified Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) and Guan Yin Lineageholder

Website: www.puur-licht.nl/en/pure-light   

Blog: http://myshmjourneytothepurestlight.blogspot.com/

History ends, Her Story begins! (NL / ENG)

~ for English please scroll down halfway through this page ~

Lieve lezers,



HISTORY ENDS,  HERSTORY BEGINS...


Wat een prachtige, krachtige zin! Wat raakte dit me, toen ik deze zin een tijdje geleden ergens las.





Herstory: Wikipedia geeft een duidelijke uitleg over de betekenis van deze term.

As nouns the difference between herstory and history is that herstory is (nonstandard) history that emphasizes the role of women, or that is told from a woman's (or from a feminist) point of view while history is the aggregate of past events.

'Herstory' is het verleden verteld vanuit een vrouwelijk of feministisch gezichtspunt.

Maar ik lees de zin liever net even iets anders:
History ends, Her Story begins ... 😊
Mijn verleden laat ik achter me en ik begin aan een nieuw hoofdstuk van MIJN verhaal.

En net zoals wikipedia zegt: herstory is atypisch/niet-standaard, zo ook is mijn verhaal niet-standaard. 😉

In de komende blogpostings zal ik dat verleden met jullie delen en vertellen hoe het heeft geleid naar een nieuw begin. Een begin wat niet zo vanzelfsprekend is als velen wellicht denken dat het is. Je laat iets achter je en je begint opnieuw. Maar dat is met wat ze noemen een chronische aandoening toch echt niet zo simpel en vanzelfsprekend.
Het is mijn leven, mijn verhaal en dat moet geleefd worden en mag gedeeld worden. Zo kan ik het zelf een positieve wending geven en hopelijk hebben velen wat aan mijn ervaringen opdat ook anderen een positieve wending kunnen geven aan hun leven.

Zoals velen van jullie die mij of dit blog kennen, inmiddels weten, heb ik niet echt een standaard leven. Maar ja, wie wel 😏 we zijn immers allemaal uniek, maar mijn leven is wellicht net iets anders dan anders, omdat het lastig ergens in een hokje te plaatsen is. En dat maakt mijn verhaal over deze chronische aandoening ongetwijfeld ook wat anders dan anders, maar juist dat kan wellicht helpen om een ander licht te schijnen op leven met een chronische aandoening zoals velen dat doen.

En dus voelt het als: Het is tijd! Tijd om het verleden achter me te laten en mijn verhaal te delen over de afgelopen jaren.
Waarom juist nu?
Omdat verhalen er toe doen. Omdat verhalen en persoonlijke ervaringen inspireren, hoop bieden, een houvast kunnen zijn, een ander perspectief kunnen brengen en soms gewoon een moment van herkenning geven.
Verhalen en ervaringen van anderen hebben mij door een zeer moeilijke periode heen geholpen. Het herkennen van mijn situatie in die van een ander en lezen wat geholpen had,  bracht mij houvast, hoop, inspiratie. Een ander perspectief hielp om blinde vlekken in het licht te zetten en anders naar een bepaalde situatie te leren kijken.
En dat is in deze tijd waarin we nu leven voor mijn gevoel nodig. Zovelen die te maken hebben met Covid-19, een groeiende groep Long haulers (mensen die na Covid nog heel lang klachten houden), een toenemend aantal mensen die als gevolg van alle maatregelen het licht even niet meer ziet. En daarom voelt het voor mij van belang om mijn verhaal online te zetten.
Ik heb donkerte gekend, ik heb uitzichtloosheid gekend, ik heb een uitweg gezocht en gevonden. Weer betekenis aan mijn leven kunnen geven en een andere weg kunnen inslaan.

Een tweede reden waarom ik juist nu mijn verhaal deel is, omdat ik diep geraakt werd afgelopen dagen door een bericht op Facebook van een lotgenoot die euthanasie overwoog. De beschreven situatie was zo schrijnend dat ik diep van binnen voelde dat het voor mij het moment is om mijn weg en mijn persoonlijke verhaal te delen.

Een verhaal over leven met een chronische aandoening waar geen medische behandeling voor is (op dit moment) en een prognose kent van steeds verdere achteruitgang, maar in plaats daarvan heb ik een steeds verdergaande transformatie ervaren en een groot deel van mijn leven stap voor stap teruggepakt en dit proces van vooruitgang gaat nog altijd voort. Af en toe is er een terugval, maar eigenlijk vooral om daarna weer een grotere stap vooruit te maken. En dat deel ik graag met iedereen die een voorbeeld of inspiratie nodig heeft in deze voor velen moeilijke tijd.

Dit zal geen serie worden over het leed van de aandoening waar ik mee te dealen heb (ME, myalgische encefalomyalitis)) zelf, daar zijn prachtige andere blogs voor, maar juist een inkijkje bieden in hoe ik in staat ben geweest om het proces van achteruitgang om te keren naar een proces van vooruitgang. Hoe donker kon worden omgezet in licht. Hoe de gegeven prognose van artsen, één zonder rooskleurige toekomst of enig uitzicht, kon worden omgezet in een bijzonder leven met/ondanks de beperkingen die ik heb.

Een verhaal over mijn ervaringen, inzichten, ups en downs, wat werkte en wat niet, opdat niet alleen ik, maar hopelijk ook jij, in staat zult zijn jouw eigen proces waar je mee te maken hebt, te keren en het leven (weer) leefbaar te maken / houden.
Deze serie op mijn blog wordt met die intentie geschreven, opdat we samen kunnen groeien en een chronische aandoening in welke vorm ook, daadwerkelijk leefbaar kunnen maken of zelfs kunnen helen!

Ik geloof er oprecht in dat het leven maakbaar is. Dat we veel in eigen hand kunnen nemen, mits we de juiste kennis en de praktische middelen hebben. Als er support is van anderen en we ons gezien, gehoord, geliefd voelen.
En een deel van je geliefd voelen is dat anderen er zijn. Ook in deze tijd van grote sociale afstand kunnen we er voor elkaar zijn. We kunnen onze verhalen delen, we kunnen onze pijn delen. Delen is helen zegt het spreekwoord, toch?
Verhalen doen er toe! Persoonlijke ervaringen doen er toe!
Ik heb altijd de mensen gezocht die spraken vanuit eigen ervaring. Waarom?  Omdat boekenkennis heel waardevol kan zijn, maar wanneer het doorleefd is, ervaren is, wanneer het in persoonlijke woorden komt, dan komt het dieper binnen, kan er herkenning zijn, dan voelt het authentiek. En authenticiteit is iets waar ik veel waarde aan hecht.

Maar als ik zelf zo veel gehad heb aan de verhalen van een ander, dan heeft iemand anders mogelijk ook veel aan de ervaring die ik heb. Vanuit de gedachte dat delen = helen, zal het voor beiden zo werken. Voor mij, voor de lezer. En als een deel in ieder van ons kan helen, zal dit doorwerken op velen, want elk deel in ons dat geheeld kan worden, heelt een deel van het grotere collectief waar alles en iedereen deel van uitmaakt. En dat grotere collectieve veld kan ook wel wat meer licht gebruiken!
En daarom deel ik de komende tijd.

Juist in deze tijd van sociale afstand en gemaskerde gezichten, in deze tijd van groot verlies en diep verdriet, is meer verbinding, meer liefde, meer hoop en meer inspiratie welkom als tegenwicht.
Ik ben van mening dat deze tijd vraagt om harten die verder openen voor elkaar, om een veilige ruimte te creëren waarin we elkaar kunnen "omarmen". Dat deze tijd vraagt om te lezen, om te schrijven, om te delen, om te geven, om te ontvangen, om te verbinden.

Ieder leven is van belang. Iedere ziel, en ieder hart is van belang. Ieder verhaal is van belang.
En als we van elkaar kunnen leren, als we ons kunnen verbinden, als we elkaar kunnen bemoedigen en handvatten kunnen aanreiken, dan komen we allemaal hopelijk sterker door deze tumultueuze tijd heen.

En groeien we samen door alles waar we doorheen gaan.

Lees je mee? Groei je mee? 🍀🌹🌞🌈🦄

Als je antwoord daarop "Ja" is en je wilt de volgende postings op mijn blog niet missen, volg dan dit blog, of mijn Facebook pagina,  waar ik de link zal posten, als er weer een nieuw stuk geschreven is en online staat.

In liefde en licht,
Barbara

~ True beauty is revealed only if there is light from within ~

Gecertificeerd Soul Healer and Teacher,  Gecertificeerd Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) en Guan Yin Lineageholder

Website: www.puur-licht.nl

Blog: http://myshmjourneytothepurestlight.blogspot.com/

********************************************************************************************** 

History ends, Her Story begins! (NL / ENG)

Dear readers,


HISTORY ENDS,  HERSTORY BEGINS...


What a beautiful and powerful sentence!
It deeply touched me, when I read that sentence a while ago.

Herstory: Wikipedia geeft een duidelijke uitleg over de betekenis van deze term.

As nouns the difference between herstory and history is that herstory is (nonstandard) history that emphasizes the role of women, or that is told from a woman's (or from a feminist) point of view while history is the aggregate of past events.

`Herstory` is history told from a woman's or feminist point of view. But I prefer to read the sentence just a little bit differently. History ends, Her Story begins ... 😊
I will leave the past behind me and I will start a new chapter of MY story.

And just like wikipedia says: herstory is atypical and nonstandard, so is my story atypical and nonstandard 😉

In the upcoming blogpostings I will share that past with you and share how it lead to a new beginning. A new start which isn't so natural as many might think it is. You will leave something behind and start all over. But that is not so easy nor natural, when you are living with what they call a chronic health condition.
It is my life, and my story and that needs to be lived and may be shared. In this way I can give a positive turn to it and hopefully others benefit from my experiences, so they can give a postive turn to their lives as well.

Like many of you, who know me or this blog, know by now, I do not have 'a standard life'. But who has 😏. After all, we are all unique, but my life might be just a little bit more different than usual, because it is very hard to put it in a box. And that will make my story about this chronic health condition also a little bit different. But that is exactly the point which could help to shine a different light upon living with a chronic health condition like so many people have to do.

And that is why it feels like: "It is time!" Time to leave the past behind me and to share my story about the past few years.
Why now?
Because stories matter. Because stories and personal experiences can inspire, can bring hope, can provide guidance, can bring a different perspective, or sometimes can just be a moment of recognition.
Stories and experiences from others helped me through a very difficult period in my life. Just to be able to recognize my own situation in the experiences of somebody else and to read about what helped them, brought me guidance, hope and inspiration. A different perspective helped  me to shine a light on my blind spots and to look differently to a certain situation.
And in these current times I feel that is exactly what is needed. Many people have to deal with all the negative impact of the COVID-19 situation, there is an increasing number of people dealing with long term effects of the virus, the so called long haulers, and more and more people who suffer because of all the lock down measures and who can't see or feel the light anymore. And that is why I feel it is time now to bring my story online.
I have known darkness, I have known hopelessness and desperation, I have searched for the way out and I have found my way.
I have been able to give meaning to my life again and I have found a new direction in life.

A second reason why I will share my story now, is because I was deeply touched by a message on Facebook, posted by a fellow sufferer, who was considering euthanasia. The situation described was so poignant, that I felt a calling deep inside of me, that this was the time to share my path and personal story.

A story about living with a chronic illness, which knows no effective treatment (at this moment) and which has a prognosis of a continued deteriation. However, I was able to experience an increased transformation and could take back more and more of my life and this progress still continues, with a relapse once in a while, but only to take the next leap in my journey. And that is something I would like to share with all of you who is looking for an example or inspiration in these for many difficult times we are currently facing.

This won't be a series about the depth of the suffering caused by this condition that I am dealing with (ME, myalgic encefalomyalitis). There are many beautiful blogs about that subject. What I would like to do is to give you an idea about what helped me to stop the deteriation and to create progress instead. How darkness could transform to light. How the prognosis, given by some doctors I visited, one without a very beautiful and bright future and without any perspective, could be transformed into an extraordinary life with/despite of the limitations I have.

A story about my experiences, my insights, my ups and downs, what worked for me and what didn't, so not only I, but hopefully you too, will be able to give a postive turn to the situation you are dealing with and to make/keep life liveable (again). 

This series on my blog is written with that intention, so we can all grow together, and and make life with a chronic condition in whatever form it comes, truly liveable or even heal!

I truly believe that living life is doable. That we can take control, when we have the appropriate wisdom and practical techniques. And when we feel suported, seen, heard, loved by others. 

And part of feeling loved is that others are there for you. Even in these current times of social distancing we can be there for each other. We can share our stories, we can share our pain. Sharing is caring, right?

Stories matter! Personal experiences matter!

I have always been looking for people who speak from own experiences. Why? Because booktheory can be very useful, but when it is experiened and lived, when it is shared in personal words of wisdom, the message enters more deeply and profound, because there could be recognition and because it feels authentic. And authenticity is something I personally place great value on.

But if I personally benefitted a great deal from reading other people's stories, then others might benefit from my personal experiences. From the perspective of sharing = caring and healing, it will be like that for both sides. For me and the reader. And when a part in everyone of us is able to heal, it could spill over to many, as every part we heal in ourselves, heals a part of the collective field we are all part of. And that collective field can use some more light in these days!

And that is why I will share in the coming months.

Especially in these times of social distancing and masked faces, in this time of great loss and deep sorrow, we need more connection, more love, more hope, more inspiration to bring balance. 

I personally believe that this time is asking for hearts to open further for each other, to create a  safe space where we can "embrace" each other. That this time is asking us to read, to write, to share, to care, to receive and to connect. 

Evey life matters. Every soul and every heart matters. Every story matters. And when we are able to learn from eachother, when we are able to connect, when we are able to encourage eachother or to provide tools or guidance, then we hopefully will be able to come out of this period in a much stronger way.

And will we grow together from all we are currently going through. 

Will you read this? Will you grow with me? 🍀🌹🌞🌈🦄

If your answer is "Yes"and you don't want to miss any of my further postings, please follow this blog or my FB page, where I will post the link when a new posting is published online.

In love and light,

Barbara

~ True beauty is revealed only if there is light from within ~

Certified Soul Healer and Teacher,  certified Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) and Guan Yin Lineageholder

Website: www.puur-licht.nl/en/pure-light   

Blog: http://myshmjourneytothepurestlight.blogspot.com/