~ for English please scroll down halfway through this page ~
"Het Nieuwe Normaal ANDERS"
Lieve lezers,
7 weken lockdown...en dan komt deze week het bericht dat er een versoepeling komt. Een versoepeling waar velen naar hebben uitgekeken, maar bij anderen angst creëert.
De corona tijd en de genomen maatregelen zijn intens voor iedereen. Het raakt iedereen. Niemand uitgezonderd. Maar iedereen gaat er anders mee om, omdat iedereen een ander verhaal heeft, andere ervaringen, andere uitdagingen.
Ik lees veel verschillende berichten van anderen op social media. Invalshoeken van vele verschillende kanten. Meningen, soms gebaseerd op frustratie, veelal gelukkig meer genuanceerd. Eén ding is zeker, deze tijd wordt door iedereen op zijn of haar eigen wijze beleefd.
Zo ook door mij.
Ik leef mee met al die mensen die zo getroffen zijn door de hele situatie, of het nu fysiek is, emotioneel, financieel of op andere wijze.
Ook voor mij heeft het gevolgen, maar om heel eerlijk te zijn, heeft het ook een positieve kant.
Wellicht komt dat door mijn persoonlijke verhaal, door mijn verleden, waarin ik door ziekte jaren aan huis gekluisterd ben geweest. Een tijd waarin ik geleerd heb om altijd de andere kant van de situatie te zoeken, het lichtpuntje in het duister. Er zijn namelijk altijd twee kanten. Er is licht in de duisternis, er zijn problemen in de mooie tijden.
Ik heb mezelf getraind hierin en deze hele lockdown situatie brengt voor mij vele herinneringen naar boven.
💭 VERLEDEN 💭
Het is vreemd om te constateren dat al deze geschreven stukjes tekst met zovele verschillende emoties en invalshoeken nu een spiegel vormen en me enorm tot steun zijn. Want in al die jaren dat ik gedwongen binnen zat, aan huis / aan bed gekluisterd was en niet alleen gevangen zat in een situatie, in een huis, maar ook in een lijf, al die tijd was er weinig ruimte om emoties te delen want ze werden niet begrepen.Emoties van pijn die ik diep heb weggestopt en waar ik mee heb leren leven, maar die nu door de huidige situatie ineens naar boven komen om losgelaten te worden. Nu ervaren velen wat ik al eerder heb meegemaakt. Nu wordt het collectief ervaren. Er wordt collectief over geschreven. En omdat het nu door velen wordt ervaren, daardoor wordt het ineens zoveel beter begrepen, erkend, het mag er zijn... en nu kan ik het eindelijk zoveel beter loslaten.
Ik heb vele jaren in huis doorgebracht als gevolg van chronische ziekte die ernstig invaliderend was. Geen 6-7 weken, maar jaren...
Geen mogelijkheid meer om deel te nemen aan de maatschappij,
geen mogelijkheid meer voor sociale contacten,
geen mogelijkheid om "even" een boodschap te doen,
geen mogelijkheid voor mensen dichtbij of voor een aanraking.
Maar ook geen uitzicht of houvast dat er een moment komt dat het zou stoppen, zoals velen nu reikhalzend uitkijken naar het versoepelen van de maatregelen.
Geen fysiek lijf dat ondanks de maatregelen en alle beperkingen om buitenshuis het leven te leven, toch nog kon wandelen of voortgaan met leven in vrijheid binnenshuis. Meer en meer opgesloten zijn niet alleen in huis, maar ook in een lichaam.
Niet alleen het gevaar van een virus wat buiten rond waart, maar een virus wat in mijn lijf rondwaarde en wat niet te vertrouwen of voorspellen was.
Meer en meer viel weg... en de eenzaamheid nam toe, want velen gingen gewoon door met hun leven en ziekte is confronterend.
Ik heb ervaren dat mensen letterlijk bij me wegsprongen en op afstand bleven, want ik was ziek door een virus... maar.... ik was niet besmettelijk en ik kon mijn aandoening niet overdragen op een ander. Die anderhalve meter afstand houden, wat nu zin heeft, had dat bij mij echt niet...
Toch was de angst in de ogen van anderen zichtbaar. Ik zag het, ik begreep het wel, maar kon niet voorkomen dat de pijn in mij diep wortelde.
Ik was ineens anders, eng wellicht...., en hoorde er niet meer bij.
Het sociale wezen wat ik altijd was geweest, zat in dit zieke lichaam vast en kon ineens niet meer doen wat het zo graag deed: leven in vrijheid en samen met anderen.
💛 HEDEN 💛
Als je ziek wordt dan blijkt dat anderen ineens minder geïnteresseerd zijn in contact, in communicatie. Het is kennelijk moeilijk, want wat moet men zeggen? Terwijl als je fysiek zo beperkt bent, je daar wel gewoon behoefte aan hebt. 6-7 weken is slechts het topje van de ijsberg... het begin van vele emoties die nu zo breeduit op social media gedeeld worden. En velen mensen weten zich er nu al geen raad mee... ik herken ze, begrijp ze.Maar onder de oppervlakte, onder dat topje, zit nog een heel groot deel van die ijsberg. En hoe langer de situatie duurt hoe meer je lijkt af te dalen in de diepte en dan spelen er meer en meer emoties mee. Emoties die niet makkelijk zijn om mee om te gaan als je niet gewend bent om dat te doen. Ik heb het ook allemaal moeten leren, wat me gelukkig is gelukt. Ik hoop dus van ganser harte dat deze maatregelen niet nog weken/maanden nodig zijn met alle gevolgen van dien.
Ik ben al die jaren van ziekte gezien als "anders". Ik kon niet meer mee in de maatschappij en toen ik opknapte was ik alsnog "anders", want ik had een ervaring die me voor altijd een andere blik op het leven had gegeven. De maatschappij vol focus op materialisme, geld, naam, faam, afleiding, daar had ik geen behoefte meer aan. Ik had behoefte aan meer diepgang, meer bewustzijn, meer liefde, meer contact, meer harmonie, meer rust, meer natuur, meer aandacht voor elkaar, vrijheid, mijn waarheid leven etc.
Ik was een ervaring rijker die niet veel mensen hebben doorleefd, en dat maakte dat ik niet zomaar terug kon naar mijn oude leven.
Wat zo normaal was vóór ik ziek werd, was ineens niet meer normaal.
Doorgaan en een "nieuw normaal" creëren zoals ik had gedacht toen ik weer meer en meer kon, zat er echter ook niet in...
Het werd nieuw, maar wel anders... Het werd "het nieuwe anders".
De huidige maatschappelijke situatie, is vreemd genoeg helend voor mij. Nu is alles waar ik zo lang mee te maken heb gehad eindelijk niet zo anders meer. Nu ervaren zovelen het. En nu ben ik niet degene die zich moet aanpassen aan het "normaal" in de maatschappij, maar nu lijk ik juist degene met meer ervaring hoe met zo een uitzonderlijke situatie om te gaan.
Het vraagt van mij geen enorme omschakeling. Het is meer zo van: ohhh dat heb ik al eens gedaan, maar toen onder veel zwaardere omstandigheden... Dat kon ik toen, dan kan het nu ook. Laat ik al mijn ervaring gebruiken niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen. Ik weet waar ze doorheen gaan, ik ken de fases, ik weet wat mij hielp. Nu is het van nut. Nu kan ik er zijn voor anderen. Mijn ervaring delen. En dat... dat voelt fijn. Deze keer voelt het fijn om anders te zijn 😀
Je komt de term overal tegen: het nieuwe normaal... laten we niet gaan wennen aan wat niet normaal is en het normaal maken...
Mijn ervaring is dat terug gaan naar wat normaal was niet werkte voor mij. Voor mij was het meer een kwestie van "het nieuwe anders". Met al waar ik doorheen gegaan ben, met mijn open spirituele kanalen die het mij mogelijk maakte om door mijn situatie te gaan en eruit te komen, met mijn ervaring, sta ik nu eenmaal anders in de wereld dan velen.
En ik denk ook dat het nu in de maatschappij ook niet goed meer mogelijk is om terug te gaan naar hoe het was. Daarvoor is er te veel gebeurd denk ik.
Daarom zou ik willen oproepen om dat ook niet te proberen. Laten we voorwaarts gaan in een nieuwe richting.
💖 TOEKOMST 💖
Wat ik hoop is dat als straks vele dingen weer worden opgestart, dat we dan niet terug gaan naar wat ooit normaal was. Maar dat we naar iets nieuws toewerken.- Dat we niet vergeten wat de impact van een lockdown is.
- Dat we niet terugkeren naar de materialistische wijze van leven, en "de schade gaan inhalen".
- Dat al wat er gebeurd is een aanleiding is om onze harten te openen. Onze harten te openen voor onszelf, voor elkaar, voor hen die het ook na de versoepeling nog steeds moeilijk hebben.
Want er zijn zovele mensen, chronisch zieken, ouderen, die te maken hebben met een situatie waarbij ze door wat voor omstandigheden dan ook aan huis, aan bed gebonden zijn. Zij hebben niet hun vrijheid terug als de maatregelen versoepelen. Hun "lockdown" situatie blijft voortduren.
- Dat er ook begrip zal zijn voor mensen die wel verandering krijgen nu de maatregelen zijn versoepeld maar die de gevolgen ervan nog steeds met zich meedragen, of dat nu emotioneel, financieel, relationeel is. Laten we aardig zijn, begripvol zijn, liefdevol zijn en elkaar steunen. Ook als het er allemaal weer "normaal" uitziet kan er van binnen nog veel leed meegedragen worden. Laten we dat vooral niet vergeten.
Laten we er zijn voor elkaar. Laten we van niemand emotioneel afstand nemen. Iedereen heeft een primaire behoefte om te ervaren dat we deel uit maken van een groep. Dat we welkom zijn, gezien worden, gehoord en begrepen worden én geliefd zijn. Dit gaat om meer dan contact, dit gaat om de fundamentele behoefte aan erkenning en gewaardeerd worden. Laten we onze ogen, onze harten, onze zielen open houden voor het leed wat er ook na de versoepeling van de maatregelen is en wat wellicht niet zo duidelijk zichtbaar is als 1,5 meter afstand houden.
De maand MEI is de maand waarin aandacht wordt gevraagd voor een zeer invaliderende ziekte, ME (Myalgische Encefalomyelitis). 12 mei is officieel de Internationale Dag voor ME.
Mijn hart huilt voor hen. Ook zij voelen de pijn van het verlies van aanraking, het verlies van contact, het verlies van werk, hobby's, inkomsten, zekerheid. Ook zij hebben te maken met de emoties die altijd maar binnen zitten en het verlies van vrijheid veroorzaakt.
Maar voor hen is er geen uitzicht op verandering op korte termijn.
Wat ik hoop is dat zij meer begrip zullen ontvangen voor waar zij dagelijks mee te maken hebben. Dat er meer aan hen gedacht wordt. Meer uitgereikt wordt. Er meer hulp komt. Dat ze niet langer als paria gezien worden.
De Corona maatregelen brengen bij mij een gevoel van: het is nu even andersom. De zieken en zwakkeren worden niet weggestopt zoals dat van oudsher al gebeurt. Nu is het de maatschappij in zijn geheel die zorg moet dragen voor elkaar. Het zijn de gezonde mensen die nu anders moeten leven om de kwetsbaren te ontzien. En voor mij voelt dat goed!
Als ik zie wat sommige mensen op internet plaatsen dat ze niet van zins zijn om hun leven te veranderen omdat ouderen of zieken wat langer willen leven... en ze dus zeer gefrustreerd zijn over de te nemen maatregelen, dan breekt mijn hart. Ik lees die stukken met zoveel pijn en zovele tranen in mijn ogen. Want dat is wat ik ervaren heb... mensen willen niet iets anders doen om zich aan te passen aan mensen die niet meer mee kunnen in het normale leven.
Ziek? Oud? Je kan niet meer mee in wat normaal is? ..... Jouw probleem.... Doe maar normaal en anders dan heb je pech.
Het ziek zijn zelf is al pijnlijk genoeg, de reacties van de maatschappij maakten het nog vele malen erger.
Dus ik hoop oprecht dat de afgelopen 7 weken verandering hebben gebracht. Al is het maar een beetje, een begin van meer begrip en aandacht voor hen die het al zwaar genoeg hebben.
Daarnaast is met het versoepelen van de maatregelen alles echt niet zomaar voorbij.
7 weken zijn er om nu om de zwakkeren te beschermen, om de zorgmedewerkers te beschermen, om een overcapaciteit op de IC te voorkomen.
Dit gaat niet om de aantallen die overleden zijn. Dit gaat om de mensen die blijven leven.
Zij die een tijd op de IC hebben doorgebracht hebben naar verwachting zeer lange tijd nodig om te revalideren. Gezondheidsorganisaties hebben zelfs hun zorgen geuit over het feit dat vele mensen die het corona virus hebben gehad, mogelijk langdurige ME-symptomen kunnen ervaren.
Sta daar eens bij stil als je weer eens je frustraties uit over de 1,5 meter afstand voor een paar weken. Wat is nu een paar weken op een mensenleven, als je daarmee kan voorkomen dat meer en meer mensen voor zeer lange tijd zeer beperkt zijn... Dat zie ik als zorg voor elkaar, als liefde voor je medemens. Jezelf even opzij zetten voor het welzijn van een ander.
Wellicht waan jij je helemaal gezond, maar een virus maakt geen onderscheid. Iedereen kan het treffen. En wellicht ben jij niet bang voor de dood, maar er zijn velen met mij die weten wat het is om in alles beperkt te zijn voor lange tijd, en dat is in mijn ogen erger dan de dood...
Dat wil ik graag een ander besparen en daarom neem ik met alle liefde de nodige maatregelen voor zolang als nodig is. Situaties als Italië, Spanje, New York worden er door voorkomen... Wat is nu 7 weken? of een paar maanden?
7 weken waarin velen het hebben ervaren wat het is om beperkt te zijn. Neem alsjeblieft deze ervaring mee.
Laat het je hart openen.
Laat het je bewuster in het leven gaan staan.
Laat het een stap zijn naar een spiritueel ontwaken. Een stap naar een nieuwe manier van samenleven waarin er meer besef is voor het belang van liefde, compassie, vergeving, zorg, aandacht, luisterend oor, zorg voor de natuur, harmonie, vrede, vrijheid, waarheid, en zo veel meer.
Laat deze chaotische tijd een aanzet zijn om een stap te zetten naar een nieuwe wereld.
Laten we niet terug gaan naar het oude, niet naar wat toen normaal was.
Laten we ook niet naar een blijvende 1,5 meter samenleving gaan. Laten we daar zeker ook niet het normaal van gaan maken.
Laten we toewerken naar een andere vorm van het nieuwe normaal. Of zoals ik het zelf liever benoem: Het Nieuwe Anders:
Een samenleving waarin liefde en leven vanuit het hart en in verbinding met de ziel het nieuwe normaal worden.
Ik vind het heerlijk om op die manier te leven. Er was bij mij een crisissituatie nodig om me dichter bij mijn ziel te brengen. Het gebrek aan fysiek contact, of sociaal contact met anderen, leidde ertoe dat ik een dieper contact ontwikkelde met mijn eigen ziel en met de zielenwereld om me heen. In de stilte, in de rust ontving ik de antwoorden die ik nodig had. Ik ontving de ondersteuning die ik nodig had. Het naar binnen gaan heeft me door al die crisisjaren heen geholpen. Het heeft me sterker gemaakt. Het heeft me ongelooflijk veel gebracht als ik er nu op terug kijk.
Geen of minder contact met anderen is niet altijd een slecht iets. Het hoeft je niet gefrustreerd te maken. Het hoeft je hart niet te sluiten. Het kan ook betekenen dat je je hart (meer) opent voor jezelf, (zelf liefde), voor de zielenwereld (spiritueel bewuster maakt).
Je bent niet langer afgeleid door de meningen van anderen, maar je kan luisteren naar je eigen ziel. Wat jouw ziel je te zeggen heeft en wat het daadwerkelijk wil manifesteren in dit leven zonder mee te draaien in wat hoort, sociaal geaccepteerd is, vanuit hokjes-denken is aangeleerd.
Ik hoop derhalve van ganser harte dat de huidige crisis situatie tot een grotere awakening leidt...
Mijn nieuwe leven werd mijn "nieuwe anders...". Wat nu als we collectief naar het nieuwe anders toewerken?
Dat we straks gezamenlijk kunnen zeggen: die hele crisis situatie heeft me veranderd, heeft me sterker gemaakt. Me bewuster gemaakt. Mijn hart geopend, me (dieper) in verbinding gebracht met mijn ziel, me creatiever gemaakt en ook al heeft het me ook veel ontnomen, wat er voor in de plaats is gekomen is me eigenlijk dierbaarder. Mijn leven is anders... waarde-voller, liefde-voller, compassie-voller, creatiever, zorgzamer, rustiger, bewuster, gelukkiger etc.Laten we samen voorwaarts gaan naar een socialere samenleving. Laten we vertrouwen hebben dat de chaos van nu zal leiden naar een betere toekomst. Laten we het nieuwe normaal, het nieuwe anders maken.
🙏💖🙏💖🙏💖🙏
✨ WIL JIJ ____ ? ✨
- Ook graag anders gaan leven?
- De crisissituatie gebruiken om met meer bewustzijn en in diepere connectie met je ziel door het leven te gaan.
- Leven met een open hart en aandacht voor iets anders dan het materialisme wat zo vaak de boventoon voert?
- hulp ontvangen bij het verwerken van alle emoties die zijn ontstaan of zijn verdiept in deze tijd?
- de huidige extra tijd thuis gebruiken om oude pijn of fysieke klachten in het licht te brengen?
- graag een bestaande uitdaging via healing en krachtige soulfulness technieken transformeren?
Kijk dan eens op mijn website of mijn verhaal /mijn ervaring / datgene wat mij zo heeft geholpen resoneert met jou. En zo ja, en mocht je hulp willen, voel je dan vrij om uit te reiken. Tao Healing geef ik al jaren op afstand (en met veel resultaat voor cliënten) en persoonlijke consulten kunnen heel gemakkelijk per telefoon, dus de corona maatregelen vormen geen enkele belemmering tot het verkrijgen van de gewenste spirituele hulp.
In liefde en licht,
Barbara
~ True beauty is revealed only if there is light from within ~
Gecertificeerd Soul Healer and Teacher, Gecertificeerd Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) en Guan Yin Lineageholder
**********************************************************************************************
"The New Normal DIFFERENT"
Dear readers,
We have had 7 weeks of lockdown (in the Netherlands)... and a few days ago we heard in the news that some things are allowed again. Something many people have been waiting for, while others are experiencing an increase of fear. These times with the corona virus and all the restrictions are intense for everyone. It affects everyone, nobody excepted. But everyone is dealing with the circumstances in their own way, because everyone has his/her own personal story, different experiences and different challenges.
I have read many postings on social media. So many different points of view. Opinions, some based on frustration, some expressed in a more balanced way. One thing is for sure, these days we are living in now are unique and everyone is dealing with the situation in a different way.
Including me.
I feel compassion for all those who are deeply affected by this situation, whether it is physically, emotionally, financially or any other way.
These circumstances have consequences for me as well, but to be honest, I also see a positive side to it. It might be because of my personal story, my past. I have been housebound for years because of my illness. It has been a period in my life in which I have learned to look at a situation from both sides, to see the light in any difficulty. There are always two sides to it. There is light in darkness, there are difficulties in beautiful times.
I have trained myself to see things like that all the time and this situation of the lockdown brings up many memories.
💭 PAST 💭
It is strange to realize that all the postings on social media, reflecting many emotions and points of view are a kind of mirror to me now, and they actually truly help me. In all those years that I had to stay at home, and I was housebound and bedridden, I was not only trapped in the situation, or locked in the house, but also in my body and during that period of time there was not really an opportunity to share or express emotions, because hardly anyone understood them.
Emotions of pain I have buried deep down inside of me. I have learned to live with them, but they are coming to the surface now because of all which is expressed openly on the internet. And they come up to be released. Now many people are experiencing what I have been through. Now it is a collective experience. People are writing about it collectively. And because it is experienced by so many now, many people understand more now how it feels like, and it is acknowledged. It is allowed to be there. And therefore I now am able let it go so much easier.. finally...
I have spent many years inside my house because of a chronic illness which has been extremely debilitating. Not 6 or 7 weeks, but years...
No possibility to be part of society,
no possibility to have a social life,
no possibility to go out quickly to the supermarket,
no possibility to be near people or to touch them/or be touched.
But also no solution in sight, nothing to hold on to that there will be a moment that all of this will be over, like many are looking forward now to the moment the goverment will announce the end of the lockdown.
no physical body that is able to go out for a walk or to live a normal life inside, despite all the restriction of a normal life outside. More and more locked in, not only inside the house, but also in my body.
Not only a dangerous virus going around in society, but a virus wrecking havoc inside my body. A virus which couldn't be trusted or predicted.
More and more aspects of a normal life were affected, and the loneliness increased. People just moved on in life because it is hard to deal with an illness which is very confronting.
I have experienced people literally jumped away from me and stayed at a distance, because I was sick due to a virus.... however... I was not contagious and I couldn't transmit it to any other person. So social distancing, which is affective now, was not necessary with me. But it happened.
I could see the fear in other people's eyes. I saw it, I understood it, but it didn't prevent me from feeling such a deep pain.
I suddenly was different, scary even... and I didn't belong to society anymore.
This social person I had always been, was trapped in a sick body and couldn't do what it so longed for: to live in freedom together with others.
Emotions of pain I have buried deep down inside of me. I have learned to live with them, but they are coming to the surface now because of all which is expressed openly on the internet. And they come up to be released. Now many people are experiencing what I have been through. Now it is a collective experience. People are writing about it collectively. And because it is experienced by so many now, many people understand more now how it feels like, and it is acknowledged. It is allowed to be there. And therefore I now am able let it go so much easier.. finally...
I have spent many years inside my house because of a chronic illness which has been extremely debilitating. Not 6 or 7 weeks, but years...
No possibility to be part of society,
no possibility to have a social life,
no possibility to go out quickly to the supermarket,
no possibility to be near people or to touch them/or be touched.
But also no solution in sight, nothing to hold on to that there will be a moment that all of this will be over, like many are looking forward now to the moment the goverment will announce the end of the lockdown.
no physical body that is able to go out for a walk or to live a normal life inside, despite all the restriction of a normal life outside. More and more locked in, not only inside the house, but also in my body.
Not only a dangerous virus going around in society, but a virus wrecking havoc inside my body. A virus which couldn't be trusted or predicted.
More and more aspects of a normal life were affected, and the loneliness increased. People just moved on in life because it is hard to deal with an illness which is very confronting.
I have experienced people literally jumped away from me and stayed at a distance, because I was sick due to a virus.... however... I was not contagious and I couldn't transmit it to any other person. So social distancing, which is affective now, was not necessary with me. But it happened.
I could see the fear in other people's eyes. I saw it, I understood it, but it didn't prevent me from feeling such a deep pain.
I suddenly was different, scary even... and I didn't belong to society anymore.
This social person I had always been, was trapped in a sick body and couldn't do what it so longed for: to live in freedom together with others.
💛 PRESENT 💛
When you get sick, many people are suddenly not so interested anymore in reaching out or contacting you, or to communicate with you. It seems to be difficult for many, because they don't know what to say. While on the other hand, when life is so limited, you long for connection or a conversation. 6-7 weeks is just the top of the iceberg... the beginning of many emotions. Emotions so clearly expressed on the internet these days during the lockdown. Many people now already don't know anymore how to handle all these emotions. I recognize them, understand them.
But underneath the surface, under the top, there is a large part of the iceberg... And the longer the situation continues, the more you will go down in the depths of all emotions. Emotions which are not always easy to handle if you are not used to dealing with them. I had to learn it all as well, but I am grateful I managed to do so. So I really hope that all these measures taken because of COVID-19 with all the consequenses, won't last for many more weeks/months.
I was seen as "different" in all these years of living with an illness. I couldn't be part of society anymore for a long time, and when I started to feel better, I continued to be seen as "different" because I had a life experience which brought me a total different perspective on life. Society was so focussed on materialism, money, name, fame, distraction, and that no longer was what I was looking for. I was more in need of depth in sense of purpose and spirituality, more love, more connection, more harmony, more peace, more nature, more attention for eachother, more freedom, more living my truth etc.Life had given me an experience, not so many people had gone through and that made it difficult for me to go back to the life I once knew.
What had been so normal before I got sick, suddenly was no longer normal and didn't feel good anymore.
To continue life and create a "new normal" like I thought I would do, wasn't possible either...
It was new, but it was also different. It became "the new different"...
The current circimstances due to the COVID-19 pandemic, are strangely enough kind of healing for me. Everything I had to go through suddenly is not so different anymore. Many are experiencing similar circumstances now. I am no longer the one who had to adjust to what was being seen as "normal", but suddenly I am more like the one with experiences how to deal with such exceptional circumstances.
For me, it doesn't require creativity, flexibility or adjustment to deal with these current circumstances. It is more like: ohhhh I have been there, done that before, but even under more difficult circumstances... If I could do it back then, I can do it now too. Let me use all my experiences, not only for myself, but also for others. I know what they are going through, I know the stages, I know what helped me and what didn't. Now I can be of service to others. Share my experiences. .. and That... that feels good! This time it feels good to "be different". 😀
For me, it doesn't require creativity, flexibility or adjustment to deal with these current circumstances. It is more like: ohhhh I have been there, done that before, but even under more difficult circumstances... If I could do it back then, I can do it now too. Let me use all my experiences, not only for myself, but also for others. I know what they are going through, I know the stages, I know what helped me and what didn't. Now I can be of service to others. Share my experiences. .. and That... that feels good! This time it feels good to "be different". 😀
You hear and read about "the new normal... don't let us get used to what isn't normal and make it normal..."
My experience is that it wasn't possible for me to go back to what once had been normal. For me it was more like the "the new different". With all the things I had gone through, with my open spiritual channels which made it possible for me to get out of the situation I was dealing with, with all my experiences, I came out of it in a completely different way. Looking at life differently.
And I truly believe that nowadays, society is going through such an experience that it is difficult to go back to what once had been normal. I think too much has happened.
Therefore I would like to call upon everyone, not to even try to go back. Let us move forword to something new!
Therefore I would like to call upon everyone, not to even try to go back. Let us move forword to something new!
💖 FUTURE 💖
- That we won't forget the impact of a lockdown.
- That we will not go back to the materialistic way of living a life and do some catching up.
- That everything that has happened, will be a reason to open our hearts further. To open our hearts for ourselves, for eachother, for those who will still be in difficult situation when the lockdown will come to an end.
There are many people, people with chronic illnesses, elderly people, dealing with a situation of being housebound/bedridden. They will not experience their freedom again when there will be a relaxation of all the COVID-19 Measures. Their " lockdown" will continue.
There are many people, people with chronic illnesses, elderly people, dealing with a situation of being housebound/bedridden. They will not experience their freedom again when there will be a relaxation of all the COVID-19 Measures. Their " lockdown" will continue.
-That there will be understanding for those who will have a transformation after the relaxation of the measures, but nevertheless will continue to suffer consequences, emotionally, financially or in relationships. Let us all be kind, understanding and loving towards eachother and support eachother. Even when everything looks "normal" on the outside again, there could be a lot of suffering underneath the outer appearence. Let us not forget about that.
Let us all be there for one another. And not take any emotional distance from anyone. Everyone has primal needs to be part of a group. To experience that feeling that we are welcome, that we are being seen, being heard, being understood and being loved. This is about more than just being near to someone, this is about the need of recognition and being valued. Let us all open our eyes, our hearts, our souls for all the suffering that continues after the COVID-19 situation is less severe. There might be a lot of consequences still, which are not as visible as 1,5 meter social distancing.
In the month of May there is a day created to bring more awareness to a very debilitating disease, ME (myalgic encefalolyalitis). May 12th officially is International ME/CFS Awareness Day.
My heart cries for them. They all feel the pain of losing touch, losing connection, losing jobs, hobbies, finances, security. They all experience emotions because of the need to stay inside most of the time and the loss of freedom. But for them there is no prospect of change in the near future.
What I truly am hoping for is that they will receive more understanding for what they have to deal with daily. That more people will think about them, reach out to them, help them. That they are no longer seen as pariah.
These COVID-19 measures bring me a feeling of: now the world is the other way around for a while. The sick and weak no longer are hidden, like it has been since history. Now it is society in general who needs to take care of each other. The healthy people need to make a change in their lives in order to protect the vulnerable people. And for me that just feels good!
When I read what some people wrote on the internet, that they are not willing to make any change in their lives just to help old and/or sick people to live a few months longer.... and how frustrated they are because of the measures, then my heart breaks. I am reading these kind of postings with so much pain and many tears in my eyes. Because that is what I have experienced too... people who didn't want to adjust, not even a little bit, to help those who can't keep up with the normal things in society.
"Sick? Old? You can't be normal?... your issue... your bad luck."
To be sick already is painful enough, but these kind of responses in society makes it even worse.
So I truly hope that the past 7 weeks will create a transformation. Even if it is only a little bit, and the start of more understanding and acceptance of those who are dealing with difficult circumstances.
Besides all of this, even with a relaxation of the measures, this situation is for from over.
7 weeks in which the vulnurable people have been protected, those working in healthcare have been protected, to prevent an overload on the ICU. This is not about all those who sadly enough, lost their lives. This is about those who survived. Those who have been seriously ill or have been on the ICU, probably will need a long time to fully recover. Health organisations even expressed their concerns that many of the people who suffered from COVID-19 could experience ME symptoms for a long time. Please think about that, when you are expressing your frustrations about social distancing for a few weeks. What is a few weeks compared to a human life, if you are able to prevent in this way that more and more people suffer from debilitation for a long time. I look at it as taking care of each other, as showing your love for others. To forget about yourself for a while for the wellbeing of humanity.
Maybe you are fully healthy now and you see yourself as totally safe. But a virus doesn't exclude anyone. Everyone can get it. Maybe you are not afraid to die. But there are many people who like me, know very well what it is to be debilitated for a long long time and in my opinion that is worse than death...
I would like to do whatever I can to spare someone from that experience, and therefore I take all the measures I can for as long as needed. Situations like in Italy, Spain, New York could be prevented in this way. So please ask yourself, what is 7 weeks? or a few months?
7 weeks in which many people have experienced what it feels like to live with restrictions. That is not even the same as living with debilitations. Please take that into your heart.
Let it open your heart further.
Let it make you more conscious.
Let it awaken you further. Help you to move forward to a new way of living with more awareness on the importance of love, compassion, forgiveness, care, attention, a listening ear, care for nature and Mother Earth, harmony, peace, freedom, truth and so much more.
Let these chaotic times we are living in now be a first step to a new world.
Let us not go back to what was, not go back to what used to be normal before the COVID-19 situation started.
Let us also not get used to a permanent social distancing. Please don't let that become the new normal.
Let us work together towards a new way of being, a new normal. Or like I prefer to call it, The new different. A society that is based on love and living from the heart and fully aligned with the soul. How wonderful that would be if that would become the new normal.
I love to live in that way. For me a crisis was needed to get closer to my own soul. The lack of physical contact and social contact, forced me to connect deeper with my own soul and the soul world. In the stillness I received many answers to questions I had. I received so much support from the soul world. To go inside truly helpt me through all these difficult years. It made me stronger and when I look back now, I can truly say that it has brought me many, many things.
To have no contact or less contact with other people, doesn't have to be a bad thing. It doesn't have to make you frustrated. It doesn't have to close your heart. It can also help you to open your heart (further) for yourself (self-love), for the soul world (awaken you).
You are no longer distracted that much by the opinions of other people, instead you can listen to your own soul more.
What does your soul have to say and what is it that it likes to manifest in this life if it doesn't have to adjust to what is socially accepted, what is considered to be normal and fully fitting into the box.
So.. I truly hope from the bottom of my heart that this current crisissituation will lead humanity towards more awakening...
My new life became my new "being different"... What if we, as humanity will work together towards a new "being different"?
What if over time many of us will be able to look back and say: "This crisis situation changed me, it made me stronger. It made me more conscious. It opened my heart, it aligned me (more) with my soul, made me more creative, and even though I have experienced loss in certain ways, what I received in return actually means more to me. My life is different now... more meaningful, more loving, more compassionate, more creative, more caring, more peaceful, more conscious, more happy... etc."
Let us move forward towards a more compassionate society. Let us have confidence that these chaotic times will lead us all to a better future. Let us take the opportunity to make the new normal... the new being different.
🙏💖🙏💖🙏💖🙏
- live your life differently?
- use this crisissituation to move forward with more awareness and in more alignment with your soul?
- live with an open heart and with a focus on different things than the materialism which is so dominant in society these days?
- receive support to transform all the emotions that came up or increased during these challenging times?
- use this current situation of the lockdown and the extra time at home to bring light to old pain or existing physical issues?
- transform your life through healing and powerful soulfulness techniques?
Then I invite you to visit my website and read my personal story / my experiences / about all the things which helped me to see if that resonates with you. And if it does, feel free to reach out to me. Tao Healing is being offered remotely (with many beautiful results for many clients) and personal consultations are possible over the phone, so all these corona measures and the social distancing are no problem at all to receive the spiritual help you would like to receive.
With love and light,
My heart cries for them. They all feel the pain of losing touch, losing connection, losing jobs, hobbies, finances, security. They all experience emotions because of the need to stay inside most of the time and the loss of freedom. But for them there is no prospect of change in the near future.
What I truly am hoping for is that they will receive more understanding for what they have to deal with daily. That more people will think about them, reach out to them, help them. That they are no longer seen as pariah.
These COVID-19 measures bring me a feeling of: now the world is the other way around for a while. The sick and weak no longer are hidden, like it has been since history. Now it is society in general who needs to take care of each other. The healthy people need to make a change in their lives in order to protect the vulnerable people. And for me that just feels good!
When I read what some people wrote on the internet, that they are not willing to make any change in their lives just to help old and/or sick people to live a few months longer.... and how frustrated they are because of the measures, then my heart breaks. I am reading these kind of postings with so much pain and many tears in my eyes. Because that is what I have experienced too... people who didn't want to adjust, not even a little bit, to help those who can't keep up with the normal things in society.
"Sick? Old? You can't be normal?... your issue... your bad luck."
To be sick already is painful enough, but these kind of responses in society makes it even worse.
So I truly hope that the past 7 weeks will create a transformation. Even if it is only a little bit, and the start of more understanding and acceptance of those who are dealing with difficult circumstances.
Besides all of this, even with a relaxation of the measures, this situation is for from over.
7 weeks in which the vulnurable people have been protected, those working in healthcare have been protected, to prevent an overload on the ICU. This is not about all those who sadly enough, lost their lives. This is about those who survived. Those who have been seriously ill or have been on the ICU, probably will need a long time to fully recover. Health organisations even expressed their concerns that many of the people who suffered from COVID-19 could experience ME symptoms for a long time. Please think about that, when you are expressing your frustrations about social distancing for a few weeks. What is a few weeks compared to a human life, if you are able to prevent in this way that more and more people suffer from debilitation for a long time. I look at it as taking care of each other, as showing your love for others. To forget about yourself for a while for the wellbeing of humanity.
Maybe you are fully healthy now and you see yourself as totally safe. But a virus doesn't exclude anyone. Everyone can get it. Maybe you are not afraid to die. But there are many people who like me, know very well what it is to be debilitated for a long long time and in my opinion that is worse than death...
I would like to do whatever I can to spare someone from that experience, and therefore I take all the measures I can for as long as needed. Situations like in Italy, Spain, New York could be prevented in this way. So please ask yourself, what is 7 weeks? or a few months?
7 weeks in which many people have experienced what it feels like to live with restrictions. That is not even the same as living with debilitations. Please take that into your heart.
Let it open your heart further.
Let it make you more conscious.
Let it awaken you further. Help you to move forward to a new way of living with more awareness on the importance of love, compassion, forgiveness, care, attention, a listening ear, care for nature and Mother Earth, harmony, peace, freedom, truth and so much more.
Let these chaotic times we are living in now be a first step to a new world.
Let us not go back to what was, not go back to what used to be normal before the COVID-19 situation started.
Let us also not get used to a permanent social distancing. Please don't let that become the new normal.
Let us work together towards a new way of being, a new normal. Or like I prefer to call it, The new different. A society that is based on love and living from the heart and fully aligned with the soul. How wonderful that would be if that would become the new normal.
I love to live in that way. For me a crisis was needed to get closer to my own soul. The lack of physical contact and social contact, forced me to connect deeper with my own soul and the soul world. In the stillness I received many answers to questions I had. I received so much support from the soul world. To go inside truly helpt me through all these difficult years. It made me stronger and when I look back now, I can truly say that it has brought me many, many things.
To have no contact or less contact with other people, doesn't have to be a bad thing. It doesn't have to make you frustrated. It doesn't have to close your heart. It can also help you to open your heart (further) for yourself (self-love), for the soul world (awaken you).
You are no longer distracted that much by the opinions of other people, instead you can listen to your own soul more.
What does your soul have to say and what is it that it likes to manifest in this life if it doesn't have to adjust to what is socially accepted, what is considered to be normal and fully fitting into the box.
So.. I truly hope from the bottom of my heart that this current crisissituation will lead humanity towards more awakening...
My new life became my new "being different"... What if we, as humanity will work together towards a new "being different"?
What if over time many of us will be able to look back and say: "This crisis situation changed me, it made me stronger. It made me more conscious. It opened my heart, it aligned me (more) with my soul, made me more creative, and even though I have experienced loss in certain ways, what I received in return actually means more to me. My life is different now... more meaningful, more loving, more compassionate, more creative, more caring, more peaceful, more conscious, more happy... etc."Let us move forward towards a more compassionate society. Let us have confidence that these chaotic times will lead us all to a better future. Let us take the opportunity to make the new normal... the new being different.
🙏💖🙏💖🙏💖🙏
✨ WOULD YOU LIKE TO____ ? ✨
- use this crisissituation to move forward with more awareness and in more alignment with your soul?
- live with an open heart and with a focus on different things than the materialism which is so dominant in society these days?
- receive support to transform all the emotions that came up or increased during these challenging times?
- use this current situation of the lockdown and the extra time at home to bring light to old pain or existing physical issues?
- transform your life through healing and powerful soulfulness techniques?
Then I invite you to visit my website and read my personal story / my experiences / about all the things which helped me to see if that resonates with you. And if it does, feel free to reach out to me. Tao Healing is being offered remotely (with many beautiful results for many clients) and personal consultations are possible over the phone, so all these corona measures and the social distancing are no problem at all to receive the spiritual help you would like to receive.
With love and light,
Barbara
~ True beauty is revealed only if there is light from within ~
Certified Soul Healer and Teacher, certified Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) and Guan Yin Lineageholder
No comments:
Post a Comment