~ for English please scroll down halfway through this page ~
Als er Vrede wil zijn
Het is zo een rare ochtend en middag vandaag.
De zon schijnt en als ik nu naar buiten kijk ziet alles er zo vriendelijk en prachtig uit.
Tegelijkertijd is alles zo onwerkelijk.
Ik word opnieuw wakker van de enorme herrie op het dak boven me.
Ze zijn de schade die door Storm Corrie is veroorzaakt aan het herstellen. Urenlang betonboren, recht boven mijn bed… zo vervelend (en dat is een eufemisme 😌).
Ik probeer het te negeren, maar de geluidsoverlast is erg aanwezig en irriteert behoorlijk.
Maar dan zet ik de computer aan en lees het laatste nieuws over de oorlog in Oekraïne. Het brengt direct een ander perspectief. Ik lees over de schade die is aangebracht in de levens van vele mensen aan de andere kant van Europa. Gebouwen verwoest, levens ontwricht, zelfs een aanval op de kerncentrale vannacht, die nog veel grotere gevolgen kan krijgen dan alleen lokaal.
Ik kan niet anders dan daar bij stil staan. Ik weet, je kunt niet het hele leed van de wereld op je nek nemen, en vergelijken kan al helemaal niet, want hoe is mijn leven te vergelijken met dat van hen in oorlogsgebied…Maar ik kan er wel even bij stil staan.
Ik kijk uit over zee en ben me bewust van de westelijke grens van Europa waar ik me bevind. Men probeert hier aan deze kant, boven mijn hoofd, de schade te herstellen toegebracht door natuurgeweld… terwijl aan de andere kant, de oostelijke grens, alles doelbewust wordt verwoest door mensen die orders volgen om hun medemens schade toe te brengen en levens te ontwrichten.
Ik kan me slechts een vage voorstelling maken van de onbeschrijflijke impact die dat op de mensen daar moet hebben, aan beide kanten. Dit is geen schade door natuurgeweld, maar door menselijk geweld. Al dan niet een bewuste keuze of een verplicht op moeten volgen of het moeten ondergaan….
Ik kan alleen weten hoe dat voelt als ik het meemaak, en ik hoop van ganser harte dat ik nooit in die positie terecht kom. Dus het blijft bij een voorstelling en die voelt al zo onwerkelijk.
Het leven gaat hier “gewoon” verder. Maar het even stil staan bij de grote tegenstellingen brengt me ertoe dat alles waar ik me hier zo druk om zou maken op andere dagen, ineens in het niet valt.
Een boormachine boven mijn hoofd…. Wat stelt dat voor vergeleken met raketten….
Stormschade… wat is dat nu vergeleken met oorlogsschade.
Niet kunnen doen wat ik van plan was en wakker worden door goedbedoelende werklui boven mijn hoofd.. wat heeft dat nog voor betekenis als ik het afzet tegen schuilen in een schuilkelder voor mensen die verwoesting brengen.
En ja, je kan niet overal bij stil staan en je kan het niet vergelijken. Toch gaat het door mijn hoofd.
Er zijn altijd grote verschillen, die zijn er altijd geweest en dat zal altijd zo blijven.
Waar de ene persoon tranen laat vanwege het verwelkomen van een nieuw leven, kan een kamer verderop iemand tranen laten om het verlies van een dierbare.
Waar de ene persoon blij is met de start van iets nieuws kan een ander op het zelfde moment alles ineen zien storten.
Ik weet het.
Maar vandaag… terwijl de zon vriendelijk schijnt en de zee zo rustig en mooi eruit ziet, ben ik me even extra bewust van hoe groot de tegenstellingen zijn tussen deze westelijke grens en de oostelijke grens daar, ver weg, aan de andere kant van Europa.
Zo ver weg en tegelijkertijd ook zo dichtbij.
Zo verschillend en tegelijkertijd EEN.
Ik kan geen vrede brengen daar, hoe graag of ik het ook zou willen, maar ik herinner me de volgende woorden:
“If there is to be peace in the world,
There must be peace in the nations.
If there is to be peace in the nations,
There must be peace in the cities.
If there is to be peace in the cities,
There must be peace between neighbors.
If there is to be peace between neighbors,
There must be peace in the home.
If there is to be peace in the home,
There must be peace in the heart.”
Als er vrede in de wereld wil zijn,
zal er vrede in de landen moeten zijn.
Als er vrede in de landen moet zijn,
Zal er vrede in de steden moeten zijn.
Als er vrede in de steden moet zijn,
Zal er vrede tussen buren moeten zijn.
Als er vrede tussen buren moet zijn,
Zal er vrede in huis moeten zijn.
Als er vrede in huis moet zijn,
Zal er vrede in het hart moeten zijn.
En dat is wat ik WEL kan doen. Ik kan me focussen op vrede in mijn hart.
En als er vrede is in mijn hart, kan ik dat uitstralen naar buiten.
En aangezien alles met elkaar verbonden is en alles EEN is, draag ik op die manier misschien een heel klein beetje bij aan het grotere geheel.
Als we nu met zijn allen liefde, vrede, licht in het collectieve veld zetten, misschien voelen die mensen het daar dan ook een beetje meer en komt er verandering.
Ook al voelt het als klein, onbeduidend, als dat is wat ik kan doen, zal ik dat met heel mijn hart doen.
🕊️ ☮️ 💗 ☮️ 🕊️
May I have peace in my heart,
Moge ik vrede hebben in mijn hart.
May you have peace in your heart,
Moge jij vrede hebben in jouw hart.
May we have peace in the world.
Moge we vrede hebben in de wereld.
🕊️ ☮️ 💗 ☮️ 🕊️
Ik wens jullie allen een fijn weekend met vrede in jullie harten.
In liefde en licht,
Barbara
True beauty is revealed only if there is light from within ~
Gecertificeerd Soul Healer and Teacher, Gecertificeerd Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) en Guan Yin Lineageholder
****************************************************************************************************
If there is to be Peace
It is such a strange morning and afternoon today.
The sun is shining and when I look outside now everything looks so friendly and beautiful.
At the same time, everything is so unreal.
I woke up again to the huge noise on the roof above me.
They are repairing the damage caused by Storm Corrie. Hours of concrete drilling, right above my bed... so annoying (and that's a euphemism 😌).
I try to ignore it, but the noise is very present and irritates quite a bit.
But then I turn on the computer and read the latest news about the war in Ukraine. It instantly brings a different perspective. I read about the damage that has been done to the lives of many people on the other side of Europe. Buildings destroyed, lives disrupted, even an attack on the nuclear power plant last night, that could have far greater consequences than just local.
I can't help but dwell on that. I know, you can't take the whole world's suffering on your shoulders, and comparing them is even more impossible, for how can my life be compared to that of those in war zones...But I can pause and think about it.
I look out of the window to the sea and am aware of the western border of Europe where I am. On this side, over my head, people are trying to repair the damage caused by natural forces...while on the other side, the eastern border, everything is being deliberately destroyed by people who follow orders to harm their fellow man and disrupt lives.
I can only vaguely imagine the indescribable impact that must have on the people there, both sides. This is not damage, caused by natural forces. It is caused by human violence. Whether or not a conscious choice or an obligation to follow up, people suffer because of a human decision....
I can only know what that feels like when I experience it, and I sincerely hope I never find myself in that position. So it's just me trying to make a representation of it and it already feels so unreal.
Life goes on "as usual" here. But taking a moment to reflect on the great contradictions brings me to the point where everything I would worry so much about here on other days is suddenly dwarfed.
A drill over my head.... What's that compared to missiles....
Storm damage...what's that compared to war damage.
Not being able to do what I planned to do and being woken up by well-meaning workmen over my head... what does that even make sense when I compare it to taking shelter in a bomb shelter, hiding for people bringing devastation.
And yes, you can't think about everything and you can't compare it. Yet it goes through my mind.
There are always big differences, there always have been and always will be.
Where one person shed tears because of welcoming a new life, in a room next door there could be someone who sheds tears for the loss of a loved one.
Where one person is happy about the start of something new, another can see everything fall apart at the same time.
I know.
But today... as the sun shines brightly and the sea looks so calm and beautiful, I am extra aware for a moment of how great the contrasts are between this western border here and the eastern border there, far away, on the other side of Europe.
So far away and at the same time so near by.
So different and at the same time ONE.
I can't bring peace there, no matter how much I would like to, but then I remember the following words:
“If there is to be peace in the world,
There must be peace in the nations.
If there is to be peace in the nations,
There must be peace in the cities.
If there is to be peace in the cities,
There must be peace between neighbors.
If there is to be peace between neighbors,
There must be peace in the home.
If there is to be peace in the home,
There must be peace in the heart.”
And that is what I CAN do. I can focus on peace in my heart.
And when there is peace in my heart, I can radiate that outward.
And since everything is connected and everything is ONE, maybe in that way I contribute a tiny bit to the bigger picture.
If we all now put love, peace, light into the collective field, maybe those people there will feel it a little more and change will come.
Even if it feels like small, insignificant, if that's what I can do, I will do it with all my heart.
🕊️ ☮️ 💗 ☮️ 🕊️
May I have peace in my heart,
May you have peace in your heart,
May we have peace in the world.
🕊️ ☮️ 💗 ☮️ 🕊️
Wishing you all a happy weekend with peace in your hearts.
With love and light,
Barbara
Barbara
True beauty is revealed only if there is light from within ~
Certified Soul Healer and Teacher, certified Soul Communicator (Readings Akasha Kronieken) and Guan Yin Lineageholder
No comments:
Post a Comment